Το φετίχ με τις ενέσεις, μια τραγική ιστορία...
Σε αυτή τη
μικρή μου μελέτη θα προσπαθήσω στο πρώτο μέρος να ανακαλύψω γιατί
δημιουργούνται τα φετίχ, όμως θα επικεντρωθώ περισσότερο στο ιατρικό
φετίχ των ενέσεων (Injection Fetish). Στο φετίχ αυτό οι άνθρωποι πρίν,
μετά, ή κατά τη διάρκεια του σεξ, θέλουν να τους κάνουν αληθινές ενέσεις
και διεγείρονται ερωτικά από όλη τη διαδικασία! Στο δεύτερο μέρος θα
σας παρουσιάσω τη προσωπική μου ιστορία, σε μια προσπάθεια να εξαγνιστώ
από όλα αυτά...
Έρευνες λένε ότι σχεδόν κάθε άνθρωπος, αλλά και
τα υπόλοιπα ζώα της φύσης έχουν κάποιο ερωτικό φετίχ. Τα φετίχ των ζώων,
λόγο του μη αναπτυγμένου τους πνεύματος σχετίζονται με τις μυρωδιές του
άλλου φύλου ως επί το πλείστον. Ο άνθρωπος όμως έχει πιο σύνθετα φετίχ
που βασίζονται στη φαντασία η οποία μετουσιώνεται σε σεξουαλική
διέγερση! Οι πιο απλοϊκές μορφές είναι το να θέλουν ο/η σύντροφός τους
να παίζει κάποιο ρόλο και να ντύνεται με διάφορες στολές. Άλλες φορές το
φετίχ μπορεί να είναι κάποιο αντικείμενο όπως οι μπότες που φοράει μια
γυναίκα, ή μέρος του σώματος της όπως τα πόδια. Οι πιο σύνθετες και
επικίνδυνες μορφές έχουν σχέση με σαδισμό (ο όρος προήλθε από τον
Μαρκήσιο De Sade που ασχολιόταν με τέτοιες πρακτικές) και μαζοχισμό.
Το
βασικό ερώτημα είναι πώς δημιουργείται ένα φετίχ. Για να το βρούμε
αυτό, θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι η κάθε βασική εσωτερική δύναμη και
έκφραση του ανθρώπου, που είναι βαθιά χαραγμένη ως ένστικτο, έχει τη
ρίζα της στην ακριβώς αντίθετή της.
Πρώτον ας δούμε τα δύο βασικά
αντίθετα συναισθήματα που είναι η αγάπη και το μίσος. Στη ρίζα της
αγάπης βρίσκεται το μίσος και στη ρίζα του μίσους υπάρχει η αγάπη. Για
αυτό όποιος δεν έχει μάθει να αγαπάει δε γνωρίζει και το πώς να μισήσει,
και όποιος δεν μισεί δε μπορεί και να αγαπήσει τον εαυτό του ή τους
άλλους!
Δεύτερον υπάρχουν δύο βασικές ορμές, η "Ορμή προς
Διατήρηση του Είδους" και η "Ορμή προς Θάνατον". Είναι και αυτές
αντίθετες μεταξύ τους!
Η "Ορμή προς Θάνατον" είναι βαθιά
χαραγμένη στη φύση του ανθρώπου και σχετίζεται με την τάση για
καταστροφή, είναι ο λόγος που ποτέ δε κατάφερε η ανθρωπότητα να
απαλλαγεί από τα δεινά των πολεμικών συρράξεων. Όταν εξωτερικεύεται
οδηγεί σε επιθετικότητα, πολέμους και φιλονικίες, και όταν
εσωτερικεύεται οδηγεί στην κατάθλιψη, στην αυτοκαταστροφή και ίσως στην
αυτοκτονία. Η "Ορμή προς Διατήρηση του Είδους" εμφανίζεται με τη μορφή
της δημιουργίας, της «γέννησης», και της λίμπιντο, δηλαδή της ηδονής.
Φυσικά λίμπιντο δεν είναι μόνο η ερωτική ευχαρίστηση, αλλά κάθε απόλαυση
της ζωής θα μπορούσε να μπει σε αυτή τη κατηγορία και να σχετιστεί με
την "Ορμή της Διατήρησης του Είδους".
Θάνατος και Έρωτας λοιπόν!
Το «Μηδέν» και το «Είναι», η Μη ύπαρξη και η ύπαρξη, η Καταστροφή και η
Δημιουργία! Είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους όπως η αγάπη με το
μίσος. Στη ρίζα του Θανάτου βρίσκεται ο Έρωτας και στη ρίζα του έρωτα
βρίσκεται ο Θάνατος! Έτσι για να είσαι μεγάλος εραστής πρέπει παράλληλα
να ζεις μέσα σου το βίωμα του θανάτου και αυτό το παρατηρούμε σε μεγάλες
προσωπικότητες τις ιστορίας. Η ερωτική μας ένταση είναι μισή όταν της
αφαιρέσεις στο στοιχείο του κινδύνου και της απειλής (με ακραία μορφή το
θάνατο)!
Έχοντας κατά νου τα παραπάνω γίνεται καλύτερα κατανοητό
τις περισσότερες φορές γιατί κάτι που μας φοβίζει στην παιδική ηλικία
μπορεί να μετατραπεί σε φετίχ! Ο κάθε φόβος, ακόμη και ο πιο απλοϊκός
έχει στη βάση του το θάνατο!
Έτσι για παράδειγμα η νοσοκόμα, που
ένα παιδάκι την φοβάται γιατί την έχει συσχετίσει υποσυνείδητα με τις
ενέσεις που φέρνουν πόνο και με το τρύπημα τους αποτελούν μια άγνωστη
απειλή θανάτου, μετέπειτα μπορεί να μετατραπεί σε φετίχ! Και βλέπουμε
σήμερα ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που επιζητούν η κοπέλα τους να
ντύνεται νοσοκόμα ή ακόμη και να θέλουν να τους κάνουν πραγματικές
ενέσεις, η ένεση δηλαδή αποτελεί για αυτούς ένα ερωτικό φετίχ!
Πιστεύω
ότι η μετατροπή της ένεσης από σύμβολο θανάτου σε σύμβολο ηδονής είναι
ένας αυτοματοποιημένος μηχανισμός άμυνας του μυαλού βασισμένος στην
αυτοσυντήρηση και κατευθυνόμενος από το ερπετοειδής μέρος του εγκεφάλου,
φυσικά η αυτοσυντήρηση είναι η "Ορμή προς Διατήρηση του Είδους"! Δηλαδή
είναι ένας εξορκισμός υποσυνείδητα της «Καταστροφής» η οποία
μετατρέπεται σε «Δημιουργία».
Αν το βλέπαμε λογικά, δηλαδή
συνειδητά, δεν υπάρχει τίποτα το σεξουαλικό και επομένως τίποτα το
ερωτικό στο φετίχ των ενέσεων, αλλά δυστυχώς το υποσυνείδητο δεν
κυριαρχεί στον εγκέφαλο μας. Υπάρχει ένας μύθος ότι ο άνθρωπος
χρησιμοποιεί μόνο το 10% των εγκεφαλικών δυνατοτήτων του, αυτό είναι
παρανόηση, όμως δε διαφέρει πολύ από την αλήθεια. Στην ουσία ο άνθρωπος
χρησιμοποιεί πάντα το 100% των εγκεφαλικών του λειτουργιών όμως το
περίπου 10% είναι η συνειδητή του σκέψη και το υπόλοιπο 90% είναι οι
υποσυνείδητες σκέψεις. Το κακό με το υποσυνείδητο είναι ότι δέχεται
οτιδήποτε του δοθεί χωρίς να το κρίνει, και δεν αναγνωρίζει το ΜΗ. Αν πχ
πεις σε κάποιον "ΜΗ κάνεις αυτό", το υποσυνείδητο του το καταλαβαίνει
σαν να του έλεγες "Κάνε αυτό"! Αν του πεις "Μη σκέφτεσαι ένα αεροπλάνο",
το υποσυνείδητό του θα σχηματίσει την εικόνα του αεροπλάνου! Έτσι
λοιπόν τα σεξουαλικά φετίχ είναι δύσκολο να τα ξεφορτωθεί ένας άνθρωπος
γιατί είναι βαθιά ριζωμένα στο υποσυνείδητό μας που δυστυχώς υπερισχύει
έναντι του συνειδητού.
Τώρα ήρθε η στιγμή να ξεκινήσω τη δική μου ιστορία...
Όπως
όλα τα παιδάκια, έτσι και εγώ μικρός φοβόμουν τις ενέσεις, και όταν
ήταν να πάω στην παιδίατρο για να μου κάνει κάποιο εμβόλιο πάντα ήμουν
αγχωμένος. Επίσης θυμάμαι ότι όταν ήμουν 6 χρονών και χρειάστηκε να κάνω
εγχείριση για τα κρεατάκια στη μύτη, πριν μπω στο χειρουργείο ήρθε μια
νοσοκόμα για να μου χορηγήσει μια ηρεμιστική ένεση στον γλουτό πριν τη
γενική νάρκωση, φυσικά τότε χτυπιόμουν και δεν ήθελα να μου την κάνουν
αλλά έγινε με το ζόρι. Βέβαια ποτέ δε θυμάμαι να είχα διεγερθεί ερωτικά
όταν μου κάναν ενέσεις. Άλλα όλα αυτά τα γεγονότα χαράχτηκαν στα βάθη
της αβύσσου του μυαλού μου.
Μετά από μερικά χρόνια, αν και
μικρός, άρχισα να αυτοϊκανοποιούμαι σκεπτόμενος ότι μου κάνουν ένεση.
Προφανώς ο μηχανισμός που περιέγραψα παραπάνω λειτούργησε αυτόματα.
Πολύ
αργότερα, ήμουν ενήλικος πια, είχαμε στο σπίτι μια ξύλινη πολυτελής
καρέκλα η οποία είχε πιάσει σκόρο, που είναι ένα παράσιτο που τρώει τα
ξύλα, ο σκόρος είχε τρυπήσει σε ένα σημείο την καρέκλα, έτσι οι γονείς
μου αγόρασαν ένα φάρμακο το οποίο το έριξαν στη καρέκλα με μια σύριγγα.
Τη
σύριγγα αυτή με τη βελόνα την άφησαν σε ένα ντουλάπι, και εγώ την είχα
βρει, την καθάρισα καλά με νερό και οινόπνευμα και μετέπειτα άρχισα να
την χρησιμοποιώ για να κάνω με αυτή ενέσεις στον εαυτό μου! Η βελόνα της
ήταν μακριά και σε καλή κατάσταση, από αυτές που χρησιμοποιούν για τις
ενδομυϊκές ενέσεις.
Σχεδόν καθημερινά έπαιρνα βαμβάκι με
οινόπνευμα και καθάριζα το πισινό μου στο σημείο που θα έκανα την ένεση,
γέμιζα τη σύριγγα με διάφορα υγρά, έβαζα μέσα χυμούς, λεμόνι, σταγόνες
για τα μάτια, και το χειρότερο... διάφορα Ιατρικά Σιρόπια για το βήχα,
που φυσικά δεν κάνει να δοθούν με ένεση, αλλά εγώ δε τα σκεφτόμουν αυτά.
Απέκτησα μια αυτοκαταστροφική συμπεριφορά που δε μπορούσα να σταματήσω.
Επίσης
έκανα στον εαυτό μου ενέσεις με λάδι, με ξύδι, με νερό και άλλα διάφορα
που προκαλούσαν πολύ πόνο. Όλες οι ενέσεις γινόταν πάντα στους γλουτούς
μου και συνεχίστηκαν για τρία χρόνια. Πριν κάνω την κάθε ένεση, κατά τη
διάρκεια και μετά, αυνανιζόμουν πάντα! Δε γνώριζα βέβαια πώς γίνεται
σωστά μια ένεση και κάρφωνα χωρίς πολύ σκέψη τη βελόνα σε διάφορα σημεία
του πισινού, μετέπειτα έμαθα ότι αυτό είναι επικίνδυνο και μπορεί να
τραυματιστεί κάποιο νεύρο. Είχα γεμίσει σημάδια από τρύπες, αλλά
μπορούσα να τα καλύπτω εύκολα στο μέρος που ήταν.
Φυσικά όλα αυτά
δεν ήταν χωρίς συνέπειες. Αρκετές φορές σε μερικά σημεία είχε πρηστεί ο
γλουτός μου και στη συνέχεια ανέπτυξα έντονες κόκκινες ραγάδες σε όλο
τον πισινό, μερικές από τις οποίες προχώρησαν και πιο πάνω προς την
πλάτη. Επίσης δημιουργήθηκε πρόβλημα σε μια από τις γλωχίνες των
βαλβίδων της καρδιάς και ανέπτυξα ταχυκαρδία, καθώς επίσης απέκτησα
αρτηριακή πίεση. Ακόμη, ενώ δεν είχα ποτέ θέμα με το περπάτημα, για λίγα
χρόνια ένιωθα μια ελαφριά αδυναμία στα νεύρα των ποδιών, ευτυχώς όχι
σοβαρή ώστε να μπορεί να παρατηρηθεί από τους άλλους, η οποία
αποκαταστάθηκε με τα χρόνια από μόνη της. Είμαι τυχερός που με τις
βλακείες μου δεν πέθανα.
Η πίεση έχει υποχωρήσει τώρα, αλλά το
πρόβλημα στη καρδιά είναι μόνιμο και το ρυθμίζω με αγωγή, το αστείο
είναι ότι ο γιατρός μου νομίζει ότι ξεκίνησε από μόνο του αφού δεν του
έχω μιλήσει περαιτέρω. Επίσης παρατηρώντας το εαυτό μου νομίζω πως έχω
αρκετές κατεστραμμένες φλέβες, αλλά μάλλον δεν είναι κάτι επικίνδυνο. Ο
γλουτός μου είχε γίνει χάλια, όμως εδώ και χρόνια χρησιμοποιώντας
διάφορες αλοιφές κατάφερα να τον επαναφέρω στην αρχική του κατάσταση όσο
γίνεται, σε συνδυασμό με τη γυμναστική που κάνω. Πολλές φορές
ντρεπόμουν να κάνω σχέση με κοπέλα γιατί δεν ήθελα να με δει γυμνό και
να αρχίσει τις ερωτήσεις.
Η αυτοκαταστροφική μου συμπεριφορά
πιστεύω ότι βασιζόταν επίσης στο γεγονός ότι δεν περνούσα καλά στο
σχολείο, παλιά, επειδή ήμουν ήσυχος, είχα δεχτεί αλλεπάλληλες φορές
πειράγματα από ορισμένους συμμαθητές και άρχισαν να με κοροϊδεύουν στην
τάξη, δηλαδή το γνωστό Bullying. Εγώ ήμουν δειλός για να αντιδράσω και
κρατούσα το θυμό μέσα μου, οπότε αυτό μου βγήκε σε αυτοκαταστροφή και σε
κατάθλιψη. Όμως δε θα ήθελα σε αυτό το κείμενό να επεκταθώ στο
Bullying, γιατί από μόνο του είναι τεράστια ιστορία.
Επίσης
πιθανόν να έχω και ADD, δηλαδή ελλειμματική προσοχή. Διότι έχω
παρατηρήσει αρκετά από τα συμπτώματά του. Στα άτομα με ADD, μια
συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου υπολειτουργεί με αποτέλεσμα να μην
έχουν καλή συγκέντρωση, να κάνουν χάλια γράμματα, να μην είναι καλοί
μαθητές στο σχολείο ενώ είναι έξυπνοι, να κάθονται πολλές ώρες στον
υπολογιστή, να μην είναι εύκολα οργανωτικοί, αλλά και να μην υπολογίζουν
σωστά τις μακροπρόθεσμες συνέπειες των πράξεων τους. Ίσως το τελευταίο
να οδήγησε στο ότι δεν ενδιαφερόμουν για το αν θα πάθω κάτι στο μέλλον,
σε συνδυασμό με την αυτοκαταστροφικότητα που μου δημιουργήθηκε από τη
συμπεριφορά των παιδιών στο σχολείο. Επιπλέον σκέφτομαι ότι το ADD ίσως
ήταν που με έκανε παθητικό και αποδέκτη του Bullying. Αλλά ενώ έχω τα
περισσότερα από τα συμπτώματά του δεν έχω πάει ποτέ σε ειδικό για
διάγνωση.
Για τρία χρόνια λοιπόν με την ίδια σύριγγα, που δεν
είχε χαλάσει γιατί τη πρόσεχα και την καθάριζα, έκανα συνεχώς ενέσεις
στον εαυτό μου. Ήθελα να σταματήσω αλλά δε μπορούσα. Ήταν ένας
αυτοκαταστροφικός εθισμός. Όμως ευτυχώς αργότερα πέρασα στο πανεπιστήμιο
και έτσι αναγκάστηκα να αλλάξω πόλη. Έτσι άφησα την σύριγγα πίσω και
προσπάθησα να αλλάξω ζωή και να τα ξεχάσω όλα. Από τότε όλο αυτό
σταμάτησε, και για αρκετά χρόνια δεν έχω κάνει ποτέ ξανά ένεση στον
εαυτό μου. Όμως το φετίχ με τις ενέσεις δεν με εγκατέλειψε ποτέ.
Συνέχισα να ψάχνω βίντεο στο YouTube και να βλέπω κοπέλες να τους κάνουν
ενέσεις και εγώ αυνανιζόμουν με αυτές. Συνέχισα να το έχω στο μυαλό μου
ως φαντασίωση.
Πριν ελάχιστα χρόνια διάβασα σε μια ιστοσελίδα
στο ίντερνετ ότι οι ενέσεις βιταμίνης Β12 πονάνε πολύ και γίνονται
ενδομυϊκά στους γλουτούς, έτσι πήγα και αγόρασα αμπούλες Articlox και
σύριγγες από ένα φαρμακείο, αλλά δεν ήθελα πλέον να τις κάνω μόνος μου.
Κι έτσι βρήκα μια νοσοκόμα στις αγγελίες, της είπα ψέματα ότι έχω
μεγαλοβλαστική αναιμία από έλλειψη αυτής της βιταμίνης και της ζήτησα να
έρχεται να μου τις κάνει ως θεραπεία. Έτσι λοιπόν ερχόταν στο σπίτι
στην πόλη που σπούδαζα και μου τις έκανε.
Στη συνέχεια ανέπτυξα
μια άλλη δραστηριότητα. Ψάχνοντας γενικά στο ίντερνετ για ενδομυϊκές
ενέσεις, έτυχε και διάβασα ότι στους σχιζοφρενείς κάνουν depot ενέσεις
ενδομυϊκά κάθε τόσο. Έτσι έψαχνα σκευάσματα και έμαθα για το Risperdal
Consta και το Clopixol.
Μετά έλεγα ψέματα σε διάφορες κοπέλες που
γνώριζα στο ίντερνετ, δε με ήξεραν από κοντά και μιλούσαμε στο MSN, στο
SKYPE και περισσότερο στο FACEBOOK. Τις έλεγα ότι "είμαι αγχωμένος
σήμερα" και με ρωτούσαν "γιατί;" Και υποτίθεται τις εκμυστηρευόμουν ότι
έχω σχιζοφρένεια και με υποχρεώνουν αναγκαστικά να κάνω ενέσεις στο
γλουτό, όσο μιλούσαμε με τις κοπέλες (πάντα επέλεγα κοπέλες γιατί το
συσχέτισα με ερωτισμό όλο αυτό) ταυτόχρονα αυνανιζόμουν! Τις περιέγραφα
ψεύτικες ιστορίες, ότι με έκλεισαν στο τάδε ψυχιατρείο και επειδή δε
συνεργαζόμουν με κρατούσαν οι νοσοκόμες με το ζόρι, μου κατέβαζαν τα
εσώρουχα και μου κάναν ενέσεις στον ποπό, και μετέπειτα το ίδιο
συνεχιζόταν και στο σπίτι, ότι ερχόταν μια νοσοκόμα να μου τις κάνει
κτλ. Επέλεγα στις ψεύτικες ιστορίες μου αυτή τη κατηγορία των ενέσεων
γιατί έτσι τις έλεγα ότι θέλω να τις σταματήσω αλλά δε με αφήνουν και
αυτό με ερέθιζε πιο πολύ ως ιδέα, μου θύμιζε τότε που ήμουν 6 χρονών και
με κράτησαν με το ζόρι στο νοσοκομείο να μου κάνουν την ηρεμιστική
ένεση.
Εντωμεταξύ πάντα μιλούσα με το αληθινό μου ονοματεπώνυμο,
και με αληθινές φωτογραφίες, γιατί έτσι ερεθιζόμουν περισσότερο με όλη
την αίσθηση του κινδύνου ας πούμε. Πάλι η συμπεριφορά μου ήταν
αυτοκαταστροφική γιατί αυτοεξευτελιζόμουν και είχα γίνει παθολογικός
ψεύτης για να μπορώ να παίζω ζωντανά παιχνίδια ρόλων στο ίντερνετ και να
περιγράφω καταστάσεις με ενέσεις μόνο για να αυνανίζομαι σαν το χαζό.
Αν κάποτε τύχει κατά λάθος να συναντηθώ από κοντά με αυτές τις κοπέλες
δε ξέρω κι εγώ τι θα κάνω και τι να τις πω...
Τέλος έκανα κι μια
άλλη χαζομάρα πάλι στα πλαίσια του φετίχ, γράφτηκα μέλος σε πάνω από 20
ιστοσελίδες στις οποίες φτιάχνεις προσωπικό ιατρικό φάκελο (Personal
Health Records) και έβαλα όλα τα αληθινά μου στοιχεία, διευθύνσεις,
φωτογραφίες, κτλ και δήλωσα σε όλα ότι έχω σχιζοφρένεια και ότι παίρνω
την τάδε ενέσιμη αγωγή υποχρεωτικά. Όλα αυτά τα έφτιαξα με καινούργιο
e-mail και μετά πέταξα τους κωδικούς για να μη μπορέσω ποτέ να τα σβήσω.
Όταν τα έκανα όλα αυτά πάλι αυνανιζόμουν. Βέβαια στο φάκελο του καθενός
δεν έχει πρόσβαση όποιος να ναι (είναι προσωπικά τα προφίλ), αλλά εγώ
είχα διεγερθεί στο γεγονός ότι μπορεί κοπέλες που δουλεύουν σε αυτές τις
ιστοσελίδες να δουν το προφίλ μου και να ξευτιλιστώ κατά κάποιο τρόπο
μπροστά τους. Το μόνο μου κατάφερα είναι να φακελωθώ πάλι σαν χαζός και
ποίος ξέρει τώρα που θα τα πουλήσουν τα στοιχεία μου οι διάφορες
φαρμακευτικές και ασφαλιστικές εταιρίες.
Όλο αυτό δεν έχει βγάλει
πουθενά, έχω μελετήσει ψυχολογία και γενικά το πως λειτουργούμε ως
άνθρωποι, αλλά και πάλι δεν έχω καταφέρει να απαλλαχθώ εντελώς από αυτό
το καταραμένο φετίχ. Δυστυχώς έχουν αρκετά άτομα αυτή την ανωμαλία,
υπάρχουν ιστοσελίδες, Blogs, ακόμη και επαγγελματικά ερωτικά βίντεο που
ασχολούνται με το φετίχ των ενέσεων, οπότε παγκόσμια θα το έχουν
εκατοντάδες άτομα.
Εδώ και κάτι μήνες έχω κάνει προσπάθεια μέσω
αυτογνωσίας και αυτοανάλυσης να απαλλαγώ, και τουλάχιστον κατάφερα να
περιορίσω τη σκέψη μου πάνω στο φετίχ.
Έγραψα αυτό το κείμενο
(φυσικά ανώνυμα) γιατί είναι μια συνειδητή προσπάθεια να κατανοήσω
περισσότερο το όλο θέμα και να το λύσω, και ίσως έτσι αυτή η
εξωτερίκευση να με βοηθήσει.
Θέλω φυσικά να ζητήσω δημοσίως συγνώμη σε όσες κοπέλες φόρτισα συναισθηματικά με τις ψεύτικες ιστορίες μου στο facebook.
Το σημαντικό είναι ότι έκλεισα ραντεβού την άλλη εβδομάδα με μια ψυχολόγο και πιστεύω ότι, αν και αργά, θα με βοηθήσει.
Όποιος/όποια
έχει μια καλύτερη εξήγηση για την ρίζα αυτών των φετίχ ή αν έχει κάποια
συμβουλή, θα ήθελα να πει την άποψή του/της. Άλλωστε με πάτημα τη
προσωπική μου ιστορία μπορούν να βγουν και άλλα χρήσιμα συμπεράσματα
γενικότερα.
Ευχαριστώ για την προσοχή σας.
