Απολαμβάνω να μου κάνουν ενέσεις

Καλό Φθινόπωρο σε όλες και όλους

Ένας ακόμα φίλος της παρέας θέλησε να μοιραστεί την ιστορία του μαζί μας

Είμαι ένας άνδρας 27 ετών. Από μικρός θυμάμαι ότι απεχθανόμουν τις ενέσεις όπως όλα τα παιδάκια. Όμως στην ηλικία των 16 είχα παρουσιάσει συμπτώματα σχιζοφρένειας, είχα μανία καταδίωξης, άκουγα φωνές που μου επιτίθονταν και είχα γίνει επιθετικός. Έτσι αναγκάστηκαν οι γονείς μου με εισαγγελική εντολή να με κλείσουν για ένα μήνα στο ψυχιατρείο της Σταυρούπολης Θεσσαλονίκης. Καταλαβαίνω ότι το έκαναν από αγάπη.

Εκεί ήταν η αρχική οδυνηρή εμπειρία μου με τις ενέσεις. Μου κάναν ηρεμιστικές και αντιψυχωτικές ενέσεις. Τις πρώτες μέρες ειδικά ανά 4 ώρες μου κάναν από μια ένεση και στη συνέχεια ανά 8 ώρες. Ήμουν γενικά σε καταστολή και πνευματική αποχαύνωση.

Εγώ ποτέ δεν καθόμουν φυσικά να μου τις κάνουν, έκλαιγα και ήθελα να φύγω! Θυμάμαι που με κρατούσαν οι νοσοκόμες με το ζόρι, με ξάπλωναν στο κρεβάτι, μου κατέβαζαν τη πιτζάμα που φορούσα και το εσώρουχο, και στη συνέχεια μου κάναν τις ενέσεις στο πισινό. Ειδικά οι αντιψυχωτικές ενέσεις δυστυχώς είναι ενδομυϊκές και γίνονται πάντα στη περιοχή των γλουτών. Αυτό ήταν κάτι που με έκανε να αισθάνομαι ακόμη πιο άβολα γιατί ντρεπόμουν.

Όπως ήταν λογικό στην αρχή ήμουν τρομοκρατημένος από την όλη κατάσταση. Όμως τη δεύτερη εβδομάδα ερχόταν τα πρωινά μια καινούργια ευγενική νοσοκόμα για να μου χορηγήσει τη φαρμακευτική αγωγή. Ήταν νεαρή σε ηλικία, με χάιδεψε και μου είπε ότι θα προσπαθήσει να μη με πονάει με τις ενέσεις. Ήρθε ξανά λοιπόν η ώρα της ένεσης, ο τόνος της φωνής ήταν απαλός, μου μιλούσε με ηρεμία. "Θα σου κατεβάσω λιγάκι το εσώρουχο γιατί πρέπει να τη κάνουμε στο ποπό", είπε. Κλασσικά καθάρισε τη περιοχή με βαμβάκι ποτισμένο σε οινόπνευμα. "Πάρε μια βαθιά ανασούλα" μου έλεγε, " και δε θα σε πονέσω καθόλου". Η βελόνα μαζί της δε πονούσε ιδιαίτερα, είχε πιο ελαφρύ χέρι, αλλά ήμουν και εγώ πιο ήρεμος. Παρόλα αυτά το φάρμακο κατά τη χορήγηση του μου δημιουργούσε πάντα ένα οξύ πόνο στο πισινό.

Μαζί της αισθανόμουν περίεργα. Μετά τη τέταρτη ένεση, άρχισα να ερωτεύομαι τη νοσοκόμα! Ορισμένες φορές είχα λιγάκι αισθανθεί ερωτική διέγερση και άρχισα να συνδέω τις ενέσεις με ένα θετικό συναίσθημα. Άρχισε να μου γίνεται φετίχ χωρίς να το καταλάβω.

Παρόλα αυτά επειδή μετά τη δεύτερη εβδομάδα έπρεπε να μου κάνουν ενέσεις 2 φορές τη μέρα, η νοσοκόμα αυτή δεν μπορούσε να είναι συνεχώς σε βάρδια και έτσι ερχόταν και άλλες, αλλά ούτε με τις άλλες κοπέλες φοβόμουν. Είμαι ευλογημένος πάντως που γνώρισα αυτή την καλή νοσοκόμα, γιατί με έκανε να νιώσω ασφάλεια και θαλπωρή!

Όταν βγήκα από το ψυχιατρείο, η γιατρός μου έγραψε αντικαταθλιπτικά και αντιψυχωτικά σε χάπια. Όμως εγώ άρχισα να κοροϊδεύω τους γονείς μου και να μη τα παίρνω, γιατί είχαν παρενέργειες και με έκαναν να αισθάνομαι χάλια, μου μείωναν τη σκέψη κτλ. Το καταλάβανε γρήγορα ότι κάτι συμβαίνει γιατί άλλαξε η συμπεριφορά μου και με πήγαν στη ψυχίατρο να με εξετάσει. Για να σιγουρευτεί ότι θα παίρνω την αγωγή μου έγραψε ενέσεις Risperdal Consta, τις οποίες έπρεπε να κάνω ανά 14 μέρες επειδή είναι σε μορφή Depot και απορροφούνται αργά από τον οργανισμό. Οι Risperdal Consta γίνονταν και αυτές ενδομυϊκά στο κώλο με μεγάλη βελόνα. Κάθε φορά με συνόδευε η μητέρα μου στο ιατρείο της, καθόταν στην αίθουσα αναμονής και εγώ πήγαινα θαρραλέος, ξάπλωνα στο ιατρικό κρεβάτι και περίμενα να μου κάνει την ένεση, φέρνοντας στο μυαλό μου την εικόνα της νοσοκόμας που γνώρισα. Έτσι αισθανόμουν καλύτερα, και δε με πείραζε ο πόνος της ένεσης.

Μετά από 1 χρόνο μου πρότεινε η γιατρός να μου γράψει πάλι τα χάπια, αλλά εγώ της είπα ότι δε πειράζει, αφού η ένεση είναι καλύτερη λύση, πιο αποτελεσματική, με λιγότερες παρενέργειες και δε ξεχνάω έτσι να πάρω καθημερινά τη δόση μου. Βασικά η αλήθεια είναι ότι άρχισε να μου αρέσει να μου κάνουν ενέσεις, με ερέθιζε! Έτσι μέχρι τα 25 συνέχισα να κάνω την Risperdal Consta ανά 2 εβδομάδες. Μετά τα 25 η γιατρός μου έγραψε ένα άλλο αντιψυχωτικό που υποτίθεται έχει λιγότερες παρενέργειες, το Clopixol, το οποίο πάλι το κάνω ανά 14 μέρες με ενδομυϊκή ένεση, τη μία στο ένα κωλομέρι και την άλλη στο άλλο. Δυστυχώς δε μπορώ να κόψω τα αντιψυχωτικά γιατί θα υποτροπιάζω, οι περισσότεροι αναγκάζονται να τα παίρνουν μια ζωή.

Όμως τώρα είμαι ευτυχισμένος διότι η ασθένεια μου με το Clopixol είναι σε έλεγχο, μπορώ και εργάζομαι κανονικά και όλα κυλάνε ωραία! Βρήκα επίσης στη γειτονιά μου μια γυναίκα φαρμακοποιό να μου το κάνει, η οποία έρχεται στο σπίτι. Μου αρέσει πλέον να μου κάνει μια γυναίκα ενέσεις και το απολαμβάνω, θεραπεύοντας ταυτόχρονα την ασθένεια μου! Τελικά έχω ένα περίεργο φετίχ!

Ενέσεις: Η πρώτη εμπειρία

Η πρώτη εμπειρία ενός ακόμα φίλου του blog

Η πρώτη μου εμπειρία με τις ενέσεις ξεκίνησε σε πολύ μικρή ηλικία. Ήμουν δεν ήμουν τριών χρονών και αρρώσταινα συνεχώς από αμυγδαλίτιδες. Με παρακολουθούσε ο γιατρός του χωριού μου ο κ. Βασίλης, αφού ήταν δύσκολο να μετακινούμαι συνεχώς προκειμένου να με παρακολουθεί παιδίατρος. Έτσι, σε συνεννόηση με τον παιδίατρο, κάθε φορά που αρρώσταινα μου έδιναν ενέσεις Penadur. Τις ενέσεις αυτές μου τις έκανε ο ίδιος ο κ. Βασίλης, αφού νοσοκόμα στο χωριό δεν υπήρχε και διότι ήταν φίλος με τον πατέρα μου.
Τον θυμάμαι να έρχεται στο σπίτι πρωί και βράδυ με την ιατρική τσάντα του. Η μάνα μου έτρεχε να βράσει τη σύριγγα και τη βελόνα και αφού ετοιμαζόταν η ένεση με κρατούσε γυρισμένο τα μπρούμυτα για να μου κάνει ο γιατρός την ένεση. Πονούσε αφόρητα , όχι τόσο το τρύπημα όσο το φάρμακο.
Ωστόσο, επειδή το γεγονός επαναλαμβανόταν συχνά πυκνά, φαίνεται πως το πήρα απόφαση. Έβλεπα πια το γιατρό και δεν έκλαιγα, τον περίμενα υπομονετικά να τελειώσει την ετοιμασία και στην συνέχεια τον ακολουθούσα στο δωμάτιο, ξεκούμπωνα το παντελόνι, κατέβαζα και το εσώρουχο και ξάπλωνα περιμένοντας. Ο γιατρός ετοίμαζε τα χρειαζούμενα και με κάρφωνε εκ περιτροπής: πρωί στο δεξί κωλομέρι και το βράδυ στο αριστερό.
Φτάνοντας τα δέκα χρόνια κι επειδή η ευαισθησία μου συνεχιζόταν ο κ. Βασίλης πρότεινε να ακολουθήσουμε ένα σχήμα προληπτικό. Δηλαδή κάθε τρίτη εβδομάδα όλο το χειμώνα και την άνοιξη μου έκανε από μια Penadur retard. Η ένεση αυτή είχε βέβαια το ίδιο αντιβιοτικό αλλά ήταν βραδείας αποδέσμευσης και έμενε στον οργανισμό περισσότερο καιρό και με προστάτευε. Όμως λόγω του διαλύματος βραδείας αποδέσμευσης πονούσε πολύ περισσότερο. Έτσι τη Δευτέρα κάθε τρεις εβδομάδες γύρω στις οχτώ το βράδυ επισκεπτόμουν τον κ. Βασίλη για την καθιερωμένη ένεση. Συνήθως εκείνη την ώρα τελείωνε με τους υπόλοιπους πελάτες και με περίμενε. Αν είχε κάποιον ακόμα περίμενα να τελειώσει. Ύστερα κλείναμε την πόρτα, και ενώ κουβεντιάζαμε σαν καλοί φίλοι εγώ ετοίμαζα την ένεση που θα «έτρωγα» σε λίγο. Γιατί πια ο γιατρός βλέποντας τον ενδιαφέρον μου με είχε μάθει να ετοιμάζω μόνος μου τις ενέσεις. Έπειτα ξεκούμπωνα παντελόνι και σώβρακο κι ετοιμαζόμουν να την φάω.
Λέγοντας « σώβρακο» να θυμηθώ πως από τα 12 μου ο γιατρός επέμεινε στον πατέρα μου να μη φορέσω σλιπάκι, όπως τα άλλα παιδιά της ηλικίας μου, αλλά να περάσω κατευθείαν στα αντρικά τα σώβρακα με το κουμπί στη ζώνη.
- Ό,τι σώβρακα φοράμε εμείς Θανάση μου θα φορέσει κι ο μικρός, είπε. Τα άλλα είναι για τους γυναικωτούς.
Έτσι ο πατέρας μου με πήρε και με πήγε στο Κατάστημα Νεωτερισμών της πλατείας στο φίλο του τον κ. Νίκο και μου ψώνισε μια δωδεκάδα άσπρα βαμβακερά σώβρακα με κουμπί στη ζώνη και στο υπογάστριο. Μπαίνοντας μέσα, ζήτησε απευθείας τον καταστηματάρχη και είπε τι ήθελε:
-Σώβρακα για το νεαρό! είπε.
-Σλιπάκια; ρώτησε ο κ. Νίκος.
-Όχι, σώβρακα σου είπα. Τα άλλα είναι για τους ……….
-Μα θα βάλει το παιδί σώβρακα σ’ αυτή την ηλικία; Θα το κοροϊδεύουν στο σχολείο!
Να μην τα πολυλογώ πήραμε τα σώβρακα που υποχρεώθηκα να τα φορέσω αμέσως. Θυμάμαι τη χαρά του γιατρού όταν με πρωτοείδε με το σώβρακο.
-Μπράβο λεβέντη μου είπε. Και πρόσθεσε σαν ανταμοιβή: κι εγώ από σήμερα σε λογαριάζω άντρα. Και θα σου βάλω τη βελόνα που έχω για τους άντρες! Τέρμα οι παιδικές. Για κάποιο λόγο ένιωσα περήφανος. Η βελόνα ήταν μεγαλύτερη και χοντρύτερη και πονούσε σημαντικά περισσότερο αλλά εγώ ήμουν χαρούμενος που στα μάτια του γιατρού ήμουν άντρας.
Σαν έφτασα τα 14 μια μέρα ο γιατρός μου είπε:
-Θέλεις να μάθεις να κάνεις ενέσεις;
-Ναι, θέλω είπα χωρίς να το πολυσκεφτώ. Αλλά πού θα μάθω;
-Πρώτα θα σε μάθω να κάνεις σε φρούτα κι έπειτα θα κάνεις και σε ανθρώπους.
Αφού πέρασε το διάστημα της εξάσκησης στα φρούτα μια μέρα ο γιατρός μου ανακοίνωσε.
-Περίμενε και σήμερα θα κάνεις την πρώτη σου ένεση σε άνθρωπο.
Είχα φοβερή αγωνία και περίμενα να δω ποιος θα είναι αυτός που θα του κάνω την πρώτη μου ένεση. Και να σε λίγο ανοίγει η πόρτα του ιατρείου και μπαίνει μέσα … ο πατέρας μου.
Ήταν προφανώς απροετοίμαστος καθώς άκουσε το γιατρό να του λέει.
-Σήμερα την ένεση Θανάση θα στην κάνει ο μικρός.
Είδα τον πατέρα μου να ζορίζεται λίγακι αλλά ο γιατρός με ένα επίσημο βλέμμα επέμεινε.
-Τι συμβαίνει Θανάση; Δεν έχεις εμπιστοσύνη στο γιο σου; Εγώ του έμαθα και δίπλα του θα είμαι. Αν δεν κάτσεις εσύ σε ποιον θα μάθει;
-Ναι, αλλά να με δει το παιδί ξεβράκωτο;
-Τα πισινά σου θα δει, τι έγινε.
-Άντε μικρέ να την ετοιμάσεις και τα λέμε εμείς εδώ
Μέχρι να ετοιμάσω εγώ τη σύριγγα ο πατέρας μου είχε ανοίξει το παντελόνι και ξεκούμπωνε το κουμπί από το σώβρακο.
-Ξάπλωσε και τα άλλα είναι δική μας δουλειά είπε ο γιατρός. Έπειτα μου έκανε νόημα να του κατεβάσω το παντελόνι και το σώβρακο. Τα έπιασα και τα δυο μαζί από τη ζώνη και τα κατέβασα μέχρι τη μέση από τα κωλομέρια.
-Όλο μου είπε ο γιατρός, όλο τον πισινό έξω.
Τον υπάκουσα.

Βελόνες και ενέσεις σαν ερωτική επιθυμία

Δημοσιεύω την ιστορία μιας νέας φίλης στο blog

Καλησπέρα,

Είμαι γυναίκα 45 ετών. Μέχρι πριν 5 χρόνια είχα μια αδιάφορη - έως κακή - σχέση με τις ενέσεις. Πριν 5 χρόνια βρέθηκα σε μια "σχέση" - ας το πούμε - με κάποιον 54χρονο ο οποίος φτιαχνόταν με το να μου προκαλεί πόνο πάνω στο σεξ. Αρχικά αυτό περιελάμβανε επώδυνη πρωκτική επαφή επαναλαμβανόμενη, ταυτόχρονα με χτυπήματα στους γλουτούς. Στην αρχή αντιδρούσα αλλά σταδιακά άρχισα να το δέχομαι και να συνηθίζω. Μια μέρα με έδεσε μπρούμυτα και ενώ πάλι περίμενα τη συνηθισμένη πρωκτική επαφή, εξαφανίστηκε στην κουζίνα και γύρισε μετά από ένα τέταρτο λέγοντάς μου, σήμερα να δεις τί θα σου κάνω!
Κράταγε στα χέρια του μια τεράστια σύριγγα. Στην αρχή τρόμαξα γιατί νόμιζα ότι θα μου κάνει ένεση με ουσίες. Μετά είδα ότι ήταν άδεια. Ξεκίνησε τη διαδικασία με το βαμβάκι και το οινόπνευμα. Όλη αυτή την ώρα καρδιοχτυπούσα και περίμενα. Σε ανύποπτο χρόνο με τρύπησε και τσίριξα. Τότε ξεκίνησε την πρωκτική επαφή, έχοντάς μου τη βελόνα μέσα. Τελείωσε εκρηκτικά μετά από λίγη ώρα. Στην επόμενη συνεύρεσή μας αυτό επαναλήφθηκε, αλλά πολλαπλές φορές. Διαπίστωσα ότι η αναμονή μου προκαλούσε διέγερση και η ώρα του τρυπήματος με απογείωνε. Τριβόμουν στο κρεβάτι καθώς ήμουν δεμένη μπρούμυτα, για να τελειώσω κι εγώ. Αποθέωση ήταν μια φορά που είχε φέρει κάτι ενέσεις με τεράστιες βελόνες χοντρές. Την ώρα της προετοιμασίας χτυπούσε δυνατά η καρδιά μου και έτρεμα. Όταν με κάρφωσε την πρώτη φορά, πέθανα από τον πόνο. Αφού μπήκε μέσα μου πρωκτικά, μου κάρφωσε άλλη μια φορά τη βελόνα και αυτή τη φορά δεν την έβγαλε, αλλα τη στριφογύριζε κυκλικά ώσπου να τελειώσει. Μου ερχόταν ζαλάδα από την διέγερση και τον αφόρητο πόνο.

Αργότερα δοκίμασε να με τρυπήσει στο στήθος και στη ρώγα επάνω, αλλά φοβήθηκα, να πω την αλήθεια.
Αναγκάστηκα να διακόψω γιατί δε θα μπορούσα πια να δικαιολογήσω στον άντρα μου τις μελανιές και τα σημάδια. Ως τότε του είχα πει ότι είχα έντονο πόνο στη μέση και ο γιατρός μου έγραψε Lonarid.
Τελευταία αποζητώ έντονα μια αντίστοιχη εμπειρία.